الان بنده خرکیف هستم
بسی دچار خودشیفتگی هم هستم زیرآ :
موقع خداحافظی فامیل مسافر ، آشنایی که خیلی کم همدیگرو میبینیم ، توی جمع سی چهل نفری ، بعد از خداحافظی با همه دست بنده ، بله شخص ِبنده رو گرفت و گفت : تو خیلی دوس داشتنی هستیا ،ذکر خیرت همه جا هست ، من خیلی دوستت دارما ...و بعد چشمک کوتاهی حواله کرد
خدا خییییرش بده ، خداااااا خوشگلش کنه ، خدا پولدارش کنه ، چمیدونم هرکاری لازمه کنه که من ُخرکیف کرد ، آخه اصلن اهل اینحرفا نیست
و اینگونه ملت ، همه به خود میبالند با وجود من
و اینگونه زندگی ، با من عسل میشود
خودشیفته هم خودتونین، چیه فقط همه جا باید از دیگران تعریف کنم ؟ ، دیگه همه جا که نمیشه تواضع داشت :)))
نه بابا...
لابدکارش پیشت گیر بود از رو ناچاری گفت دیگه...
خخخ