یه حرفایی توی دلم جمع شده که موندم بگم یا نگم ، اصلاً به کی بگم ، چجوری حتی !
همیشه میترسم از تنها موندن توی مشکل ، میگم اصلاً زمین به آسمون بچسبه ولی یه آدم ِمحکم ... یه تکیه گاه ... یکی که بهت دلگرمی بده ...حتی اگه نمیتونه کاری انجام بده ولی حداقل بهت بگه ، نترس منم هستم .. همچین آدمی باشه ....خب زمین به آسمون چسبید که چسبید ، من که غصه نمیخورم چون تنها نیستم !
الان که نمیدونم این غصه ها و این حرفای غصه ساز توی دلمُ به کی بگم ٫ احساس میکنم تنها موندم و دارم سعی میکنم همه چی ُدرست کنم اونم تنهایی ....
خدایا تو کمکم کن ...
