امیدم به خداست

من مامان بزرگ میشود !

مثلاً من 67 ساله باشم ؛ یا نه ! شصت و یک ساله باشم و پیرزن مهربان و مهررربان و مهررربانی باشم .

مادربزرگ هم باشم ؛ صاحب دوتا فرزند پسر و دوتا دختر و 9 تا نوه داشته باشم 

مثلن از آن دسته مادربزرگ های مهربانی باشم که نوه ها دلشان تند تند تنگ میشود و عروس ها عاشقشان هستند و داماد ها هی مامان جان مامان جان صدایشان میکنند ! 

نوه ها مدام به مادر و پدرشان اصرار  میکنند که خانه ی من بمانند و این بحث که فـردا باید بری مدرسه ؛ درس داری .. مامان جون خسته میشه از جانب اونا توی خونه ی من به پا باشه 

مثلن بابابزرگ صبح ها نان تازه میگیرد ؛  توی حیاط زیر درخت ها املت میخوریم و نوه ی آخری از بغل بابابزرگ تکان نمیخورد 

مثلن بابا بزرگ عــاشق گل کاری باشد و حیاط خانه مان پر از گل و بلبل 

نوه ها دور حوض بچرخند و صدای خنده هاشان خانه مان را گرم کند 

مثلن بوی قرمه سبزی َم بعد از اذان صبح در خانه پیچیده باشد 

مثلن محمد ؛ نوه ی کوچکم , هی بگوید : آخ جون قرمه سبزی !

مثلن امین نوه ی بزرگم عاشق دختر عمه َش مهتاب باشد و مهتاب همش پیش من از عشق ِ آتشینش به امین بگوید 

مثلن نگار از سخت گیری های پدرش خسته شده َست و همش پیش من دردودل میکند ...

مثلن مادربزرگ مهربانی باشم ...

آخر شب که بچه هارا بدرقه کردم سمت خانه هایشان ؛ روی پدربزرگ را ببوسم و برایش چای قند پهلوی کمر باریک بریزم و زیر نور ماه روزهای 61 سالگی را سپری کنم !

+ من نمیفهمم , اینـکه میخونین و هیچی نمیگین یعنی چی دقــیقــن ؟ :|

من توی عکـس ها __1

خدا ؛ نرگس و مریم میفرستد

سلام خدای عزیزم 

خوبی ؟ از آسمان چه خبر ؟ 

دیشب خوابت را دیدم 

خواب دیدم برایم یک دسته نرگس فرستادی و همه ی دسته ی نرگس ها در بغلم جا نمیشود .

خواب دیدم از شدت ذوق داشتن اییینهمه نرگس تند تند برایت بوسه میفرستم و فرشته هایت خسته شده اند از انتقال بوسه هایم به تو !

خواب دیدم داری با لبخند خدایی َت نگاهم میکنی ؛ باران فرستادی و مرا وسط دنیای نرگس ها رها کردی ؛ آزادانه میخندم و باد لای موهایم میپیچد 

خدایا ؟ 

می آیی باهم خلوت عاشقانه داشته باشیم ؟

من دلم نرگس میخواهد ؛ دلم باران میخواهد ؛ دلم لبخندت را میخواهد .

بیا خلوت داشته باشیم ؛ من چشم هایم را ببندم و تو بگویی : بخند بنده ی من ؛ بخند که من دارم میخندم 

خدایا ؟ برایم نرگس میفرستی ؟ 

من دلم از همه ی آدمهای نا آدم گرفته ؟ نرگس برای بنده ی دل گرفته َت میفرستی ؟ 

ژست ِ قشنگی بگیر برای ذهنم

این چند روز مدام به این فکر میکردم که کـاش ذهن آدمها شبیه دوربین عکاسی بود ! 

کـآش تند تند عکس میگرفت 

و مهم تر از همه ؛ دیلیت میکرد .

دیلیت کردن تصویرهای زجرآور ؛ خیلی کـآش ِ بزرگی ست ....

از همین روزها

در زندگی هر آدمی روزهایی هست که خودش هم نمیداند چه میخواهد فقط آرزویش رسیدن فردی ست که بتواند از پشت چشم هایش ؛ ورای لبخند روی لبانش ؛ حال عجیب دلش را بفهمد .. آغوشش را باز کند و بگوید  « نترس ؛ من هستم »

در زندگی هر آدمی روزهایی هست که سکوت میشود عادت هرروزه ؛ روزهایی که در برابر همه ی اتفاقات سکوت میکند و فقط میخواهد آن یک نفر شفا دهنده ی حالش از راه برسد .

روزهای به شدت سختی که هنوز نامی برای آن پیدا نشده فقط از صبح که چشم ها باز میشود بی قراری و آشوبی همراه آدم ست تا زمانی که چشم ها بسته میشود و بالشت خیس شده ای میماند و بی خوابی ...

مهربانی تو ؛ به قد ِآسمانم

تو مهربانی ؛ مهربان تر از همه ی آدم های دنیا وقتی ناراحتم و نگران میشوی 

تو مهربانی ؛ وقتی میگویم هوس ِکوبیده کردم و شب مهمانم میکنی 

تو مهربانی ؛  وقتی آغوشت را برایم باز میکنی 

 تو مهربانی؛ وقتی پشت سر هم و تند تند غر میزنم و لبخند میزنی 

تو مهربانی ؛ وقتی دلم میگیرد و بلافاصله رو به رویم ظاهر میشوی 

تو مهربانی ؛ تو همیشه مهربانی مـرد ِ مهربان زندگیَم

تو صبوری ؛ تو محکم و قدرتمندی ؛ تو پاک و آرامبخشی 

من اما ....

تلخی هایم حتماً مهربانیَت را آزار میدهد ؛ به صبوری ات فشار میآورد .

آقای صبور ِزندگیَم ؟

خانوم ِتلخ ِ همراهت را میبخشی ؟

روزی در آینده

عـــزیز دلـــم :

روزی که آغوشم به رویت بآز شود و تو کوچک و آرام و خوابیده ؛ کنآرم قرار بگیری ؛ دومین روزی ست که میشود نامش را بهترین و شیرین ترین روز دنیا گذاشت ؛ اولین روز ؟ خب معلوم است که اولین روز ؛ روز ازدواجم با پدرت هست . 

روزی که همه برای دیدن ِ تو خوشحآلی میکنند و حضورت میشود دلگرمی ِ و شادی ِ خیلی ها و من میشوم مآدر ؛ میتوانم همه ی لالایی هایی که یاد گرفته ام را برایت بخوانم ؛ میتوانم صورت مـاهت را ببوسم ؛ میتوانم خوابیدنت را تماشا کنم و خنده هایت را ببینم ؛ میتوانم با تو تمرین حرف زدن کنم ؛ دستت را بگیرم و راه ببرمت ؛ میتوانم با تو خانواده ی سه نفره داشته باشم ؛ میتوانم قرآن خواندن یادت بدهم ؛ نماز خواندن یادت بدهم و کِیف کنم که هنوز بلد نیستی کلمات را درست ادا کنی و نمـاز میخوانی ...

روزی که لقمه های کوچک و بند انگشتی را به دستت میدهم ؛ روزهایی که برای آینده ات با بابا برنامه میریزبم ؛ روزهایی که خنده هایت نشاط خانه ی ماست و صدای قشنگت وقتی میگویی : بابا...مامان ، همه ی خستگی هایمان را در میاورد .

روزی که لباس مدرسه بر تنت میکنم ، روزی که دانشگاه رفتنت را میبینم ، بالا رفتنت را تماشا میکنم

روزی که برایم با شرم از ازدواج میگویی 

روزی که برای عروسی ات ، لحظه شماری میکنیم ....

روزی که بچه ی کوچکت همراهت میشود ...

منتظر آن روزهایم ... :)

دلتنگی

دلم تنگ روزهای بچگی ست ، وقت هایی که چشم هایم را میبستم و قاصدک فوت میکردم به هوا .

زمانی که نهایت دلشوره هایم امتحان فردا بود ، دلم تنگ زمانی ست که صورت مادرم انقدر چین نداشت و قلب بابا انقدر نمیگرفت .

دلم تنگ روزهایی ست که نذرهایم صلوات به سبک خودم با تسبیح سبز مامان بود و همیشه حاجت روا میشدم و با ذوق و شوق برای همه میگفتم .

دلم حتی برای غذاهای یواشکی که درست میکردم هم تنگ شده و آبغوره را با ماست قاطی میکردم و همه را مجبور به خوردنش میکردم 

دلم برای بچگی تنگ شده ، برای همه ی غم و شادی هایش ....

ذوق و شوق ِدیدنت

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید