عنوان ندارد

گفت « از اینهمه نذر و نیاز چی گیرت اومده ؟ » 

نشستم قشنگ فکر کردم ، واقعاً من برای چی انقدر هی چهل شب فلان سوره و چهل شب اون یکی سوره ُ این نماز ُ اون نماز ُ فلان ختم ُ چن هزارتا ذکر ُ میگم ؟ واقعاً چرا ؟ درحالی که شاید هیچ کدوم از حاجتآم برآورده نشده .

 فکر کردم تا به این نتیجه رسیدم که من اینکآرا رو واسه حاجت نمیکنم دیگه . اولش واسه رسیدن به خواسته هآم بوده اما الان میبینم که دیگه برای امیدوآر بودن ِهمیشگی ‍ِکه انقدر سرسختآنه انجام میدم 

اگه خدا چیزی ُ نمیده ، حتما میخواد بهترش ُ بده و وقتش نیست ، اما امیدی که توی این کارآ هست باعث میشه بعد از یه مدت اصلاً یادت بره برای چی انجامش میدی ، چه خواسته ای داشتی ، فقط دلت میخواد همون حس ِخوب بهت منتقل بشه ، همین!

من و موهآی من

مامان عاشق موهای بلند بود و من ِبیچاره از بدو تولد موهام قیچی ندید ، آدم اگه از یه چیزی منعش کنن بیشتر راغب میشه راسته واقعن ، در راستای رسیدن به هدف در سن ۶ سالگی موهای بسی بلندمان که رشد غیر طبیعی داشت قیچی قیچی کردیم و تمآم . 

خلآصه ، مامان بعد از اون ماجرآ دیگه هیچ وقت من ُبا قیچی تنها نزاشت تا بلاخره بعد از یک ماه ناله و زاری و زمین گازگیری ُ مو کشی ُ دهن ..دادن بلاخره راضــــی شد دوباره من ُ با موهآی کوتآه ببینه. ماهم از فرصت استفآده کردیم و روی صندلی آرایشگر که نشستیم گفتیم از ته ! مردونه ! و آرایشگر هم نامردی نکرد و از ته زد و تمام 

و یک هفته هیچ کس با من حرف نمیزد و تمام دوستان ِمدرسه ای فوش فوش نثارمان میکردند ولی چیزی که مهم بود این بود که من راضی بودم .

از آخرین بار زمان زیادی نگذشته بود که موهآی فلان فلان شده ی ما به حد ِاولیه رسیدند و من دیییییگر حق کوتاه کردن در حد یک ارزن هم نداشتم و بآور بفرمایید به صووورت کاملاً غیر طبیعی فقط رشد میکرد .

تا اینکه دیگه فهمیدم که باید بآهاش کنآر بیام و راه دیگه ای نیست و زیاد درگیر نبودم ، اما دیروز جلوی آیینه به این نتیجه رسیدم که من از داشتن موهای انقدر بلند احساس خوبی دارم اما از داشتن موهای کوتاه تر احسآس فوق العاده ای خواهم داشت :))

فعلاً مشغول ِپیاده روی روی مخ ِمادر هستیم ، خدا قبول کنه ایشالا .

آهای خدا ، آبروم ُ بخر

از صبح صدام ُ انداختم به سرم ُ هرچی بلد بودم خوندم ، الان ته ِحلقم درد میکنه .به عقیده ی مادر من دیوانه بوده ام از همان اول و دیگر راهی برای شفایم نیست و نوچ نوچ کنان میگوید خدا به داد آن مـردی برسد که تو خانومش باشی ، که البته لحن دوستانه ای نداشت و بعد هم ادامه داد که دیوونه که دست خودش نیست 

اشکآلی نداره ، مام خدایی داریم یه وقت دیدین این نیمه ی گمشده اومد و عاشق همین خل بازیآی ما شد و وقتی الکی جلوی آیینه شکلک درآوردیم ُ آوازآی کوچه بازاری خوندیم ُ الکی خندیدیم و خلاااصه شخصیت غیرخانومی مارو دید  نزد تو سرش که چه اشتباهی کردم ، تو تنهاییش بزنه مهم نیستآ بلاخره منم آدمم درک میکنم چقد سخته  ، شایدم من مداوآ شدم ...

اخم نکن دلم بیشتر عاشقت میشود

مثلا : 

مثلا اخم کرده باشی ، از آن اخم هایی که دست و پا میلرزاند 

اخمالو نشسته باشی و خنده ام بگیرد از بهانه گیری هایت ، خودم را نگه دارم و برایت چای بریزم و دامن گلدارم باد بخورد ...

روبه رویت بنشینم و با لبخند چای خوردنت را تماشا کنم ، اخم هایت بیشتر توی هم بروند و با چشم و ابرو اشاره کنی که « چـــیـه ؟ » خنده ام شدت بگیرد و پناه ببرم به آشپزخانه ، بلند صدایم بزنی و با حرص بگویی « بخندی من میدونم و تو » حیف که نمیدانی با آن ابروهای درهم چطور آدم را دیوانه میکنی ...

وقتش است ، جلوی راهم سبز بشی و با همان اخم های قشنگ و با همان عصبانیت بگویی دلخوری ات را ، دلیل این عصبانیتت را ...بین حرف زدنت با انگشتم اخم هایت را باز کنم . 

صدایت بالاتر برود ، سریع خودم را در آغوشت جا کنم و آهسته و به مظلومانه ترین شکل ممکن بگویم « داد نزن ...میترسم » بعد بلافاصله ببوسمت . 

چهره ات مثل همیشه مهربان شود و بخندی :)

ساعتی بعد با آرامش ، دلخوری ات را رفع میکنیم :)

خدا ، قشنگ حرف میزنه :)

قَالَ إِنَّمَا أشکُو بَثِّی وَ حُزنِی إِلَی اللهِ....

غمگین که می شوی، حواست باشد گوش خدا برای شنیدن غم هایت شنواترین است....

یوسف/86 

از تو شعرآ پیدا میشی ؟ ___ یک

تو اگر دردی به درمان احتیاجی نیست، نه!

کاش آدم تا ابد احساس بیماری کند.

 

_جواد منفرد

نامه هایم برای تو ___ نامه ی پنجم

سلام آقای نیمه ی گمشده :)

تو که هیچ وقت برام نامه نمینویسی اما من ؛ مدام برات مینویسم و میخونم و دعا میکنم تا تو همیشه محکم قدم برداری 

تا هیچ اتفاقی دلت ُنلرزونه ؛ میدونی ؟ من با همه ضعفی که دارم ؛ نمیذارم هیچ وقت بلرزی ! 

چند شبی بود که کابوس میدیدم ؛ از وقتی مامان بزرگ رفت ... کابوس های وحشتناکی میدیدم که از ترس فقط سریع پناه میبردم به آغوش  ِ مامان 

اما الان حالم بهتره ؛ کابوس نمیبینم و شب راحت میخوابم ؛ البته گاهی هم ...

راستی ؛ بیا همدیگر  ُ بی توقع دوست داشته باشیم ؛ من بی توقع دوستت دارم یعنی اگه اطمینان داشته باشم که به هیچ کدوم از آرزوهام نمیرسم ؛ اگه روزی بد بشی ؛ اگه تلخ بشی ؛ اگه همه چی بهم بریزه ؛ اگه دنیا به آخر برسه ....برام مهم نیست  ُ دوستت دارم ! 

بی توقعی توی عشق ، باعث میشه که اگه بخشیدیم از ته ِدل ببخشیم و اگه محبت کردیم واقعاً از ته ِ دل باشه ، البته که گاهی باید توقع هم داشت اما من مطمئنم اینجوری ، بهتر میشه زندگی کرد و لذت برد 

من ُ ببخش که بی ربط و از هر دری حرف میزنم ، ببخش که قشنگ حرف نمیزنم .. راستش قبلا ً میتونستم بنویسم و راحت خیالبافی کنم اما جدیداً حتی یه نامه هم خوب نمینویسم ...

نگران هیچی نباش ، مشکلات بوجود میان تا ما حلشون کنیم 

تو فقط محکم قدم بردار و نگران هیچی نباش :)

از خدا میخوام که همیـــــشه مراقبت باشه :)

خــــــدا حافظت...

_________________________________

 + چقدر بده که حتی یه نامه ی قشنگم ، نمیتونم بنویسم ...

من توی عکسآ خوابیدم -1

غصه های دلم

یه حرفایی توی دلم جمع شده که موندم بگم یا نگم ، اصلاً به کی بگم ، چجوری حتی ! 

همیشه میترسم از تنها موندن توی مشکل ، میگم اصلاً زمین به آسمون بچسبه ولی یه آدم ِمحکم ... یه تکیه گاه ... یکی که بهت دلگرمی بده ...حتی اگه نمیتونه کاری انجام بده ولی حداقل بهت بگه ، نترس منم هستم .. همچین آدمی باشه ....خب زمین به آسمون چسبید که چسبید ، من که غصه نمیخورم چون تنها نیستم !

الان که نمیدونم این غصه ها و این حرفای غصه ساز توی دلمُ به کی بگم ٫ احساس میکنم تنها موندم و دارم سعی میکنم همه چی ُدرست کنم اونم تنهایی ‌‌....

خدایا تو کمکم کن ...

الکی الکی بنویسی میشه این :)

همیشه دوست داشتم خانه دار باشم ، صبح ها زودتر از همه بیدار بشم و چای ِتازه ، دم کنم . برایت صبحانه آماده کنم و موقع رفتنت به سرکار ، وان یکاد بخوانم و به صورتت فوت کنم .

دوست داشتم همه ی روز فکر بودنت دلم را گرم کند ، آشپزی کنم با عشق به این خانه ، نفس بکشم با عشق به تو ....

دوست داشتم ، ثانیه بشمارم برای آمدنت ، در را خودم برایت باز کنم و آمدنت را هربار طوری خوشحال شوم که انگار اولین بار است.

دوست داشتم تا جایی که زنده ام ، برایت فقط و فقط آرامش داشته باشم . دوست داشتم طوری باشم که هرجا که بودی ، بی تاب ِخانه باشی.

+ بی جهت نوشت بود :) صرفا برای یه چیزی نوشتن :)))